کد مطلب:317881 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:489

گنجینه کتابخانه » شخصیت ها، اصحاب و علماء » حضرت معصومه (س)

مردان سبز پوش

چه روزهایی بر تاریخ قم گذشت ورود و عطر افشانی اش نقطه عطفی در تاریخ این شهر بود و رفتنش غمبارترین روز را برای قم به ارمغان آورده است .

آل سعد سردابی در ملك موسی بن خزرج حفر كردند تا پیكر محبوبه خدا را در آن دفن كند . مقدمات تدفین آماده شده بود . زنان متقی و پارسا گل برگهای پیكر معصومه (س) را به اشك چشم غسل دادند و آماده بودند تا پیكر بانو را بر شانه هایشان تا بی كران افق تشییع نمایند . چه سخت است خدایا ! پیكر پاك یك گل در میان خاك پنهان گردد. چه سخت است وقتی كه بادهای زرد گلبرگ های نوشكفته گلی را پرپر كنند . چه سخت است با خاندان آفتاب همنشین بودن و پس ازمدت كوتاهی دل كندن ازاین همه روشنایی .

چه سخت است خدایا ! چه سخت است.هر وقت عطر نمازش در آسمان شهر می پیچد،شمیم قنوتهای زهرای مرضیه و نسیم مظلومیت زینب علیهماالسلام بر شهر وزیدن می گرفت و حالا بار دیگر شهر در روز مرگی خود غوطه ور است . آه كه چقدر احساس تنهایی می كنیم معصومه (س) یك دنیا صفات پاك و پسندیده بود كه همه را از پدر و برادرش آموخته بود و هم اكنون این تندیس سلوك است كه به سمت خدا سفر می كند .

پیش از اینكه جمعیت سوگوار برسند قاصدكها خود را به قبر بانو سپرده بودند و با خاك نجوا می كردند و عطر خاك را به حافظه خود می سپردند و اشك چشمان خود را با خاك بستر عروج بانو می گرفتند .

ستاره ها مات و مبهوت به قبر می نگرند و منتظرند تا آخرین نگاههای خود را وقف بانوی خوبیها نمایند.

جمعیت از راه می رسد تا پیكر محبوبه را به سرداب برند و به خاك بسپارند ... اما چه كسی ؟ چه كسی توان این خاك سپاری را دارد ؟! سئوالی بود كه درتمام چشمها جرقه می زد ...

صدای گامهای سوارانی از دور به گوش می رسد ...

- دست نگهدارید دو سوار نقاب پوش به این سمت می آیند .

نگاههای نگران به سمت دیگر كشانده می شوند دو سوار می آیند با قامتی رشید استوار و با صلابت از اسبها به پایین می آیند بر بانو نماز می گذارند پروانه ها هم به آنها اقتدا می كنند و بانو را به قبر می سپارند . مردم همچنان مبهوت در حضور نورانی مردان سبز پوشند كه سوار بر اسب در انتهای افق محو می شوند ؛ گویی زمان از حركت ایستاده بود وقتی مردان سبزپوش به خاكسپاری بانو مشغول بودند . هق هق گریه قاصدكها و مبهم خواندن فاتحه به گوش می رسید . آه آن گرد خاكستری كه روی قبر بانو باقی مانده چیست ؟

آری بالهای سوخته پروانه هاست و امروز آنها هم سوختند . هم جامه دریدند و هم خاكسترشان را باد با خود تا جوار حضرت او برد ...